พ่อคนนี้ อาจไม่ใช่พ่อแท้ๆของฉัน เนื่องจากฉันเป็นลูกของอีกครอบครัวที่สนิทกับพ่อ และได้ฝากให้พ่อดูแลฉันตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ พ่อเล่าให้ฉันฟังว่า ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะเลี้ยงฉันถึงทุกวันนี้หรอกแต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันทุกวันและสงสารที่ฉันต้องไปกลับ2บ้าน พ่อจึงเอ่ยปากบอก พ่อและแม่แท้ๆของฉันว่าให้ฉันอยู่ที่บ้านนี้ ถ้าวันไหนว่างจึงค่อยมาหา แต่ด้วยสาเหตุบางอย่างทำไห้ท่านทั้ง2หายเงียบไป ฉันจึงจึงอยู่ที่บ้านหลังนี้มาตลอด พ่อไม่เคยเห็นว่าฉันเป็นเด็กที่ฝากเลี้ยงเลยแม้แต่น้อย ฉันได้รับทุกสิ่งทุกอย่างยิ่งกว่าลูกของเค้าเองซะอีก ตัอวฉันเองก็ติดท่านมาก ตามไปทุกทีไม่เคยรู้สึกว่าตนเองด้อยกว่าคนอื่นเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันฉันกลับมีความสุขมากที่ได้อยู่กับครอบครัวนี้ พ่อชอบพาไปเที่ยวที่ต่างๆที่ไม่เคยไป พ่อชอบซื้อของเล่น(ของผู้ชาย)มาให้ฉันเล่น ไม่รู้ทำไม แต่ฉันรักของพวกนั้นมาก ทุกวันตอนเช้า พ่อจะไปส่งที่โรงเรียนถึงหน้าห้องเรียนทุกวัน แต่ฉันมีโอกาสที่จะรู้สึกดีแบบนี้ได้เพียง 8 ขวบเท่านั้น หลังจากนั้นพ่อก็ทำงานหนักขึ้น จนถึงทุกวันนี้ ฉันถามพ่อตลอดว่าทำไมพ่อต้องทำงานหนักขนาดนี้ด้วย ทั้งที่ทำแบบเมื่อก่อนเราก็สามารถมีกินมีใช้ได้แบบคนธรรมดาทั่วไป ทุกครั้งที่ฉันถาม พ่อจะตอบแบบเดิมๆทุกครั้ง พ่อยอมทำงานหนัก เพื่อให้ลูกเรียนสูง มีกินมีใช้ไม่อายคนอื่น พ่ออยากให้ลูกสบาย เรียนสูงๆ จะได้มีงานดีๆทำ ไม่เหนื่อยแบบพ่อ พ่อไม่เคยบ่นเหนื่อยเลยสักครั้ง แม้ว่าพ่อจะทำงานโดยไม่ได้พัก แม้จะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ฉันกับพ่อก็ยังคงโทรหากันตลอด ได้คุยกันเยอะบ้าง น้อยมาก แต่ก็มีความสุขทุกครั้ง ทั้งๆที่ฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อ แต่พ่อไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกด้อยกว่าลูกคนอื่นเลยแม้แต่น้อย
นอกจากพ่อคนนี้แล้ว ยังมีอีกคนที่ฉันนับถือให้เป็นพ่อของฉันอีกคนท่านคอยดูแลฉันมาตลอด ฉันเรียกท่านว่าป๊า อีาคอยมารับมาส่งในวันที่มาโรงเรียนไม่ทัน กลับบ้านเย็น ป๊าช่วยเหลือทุกอย่าง อยากได้อะไรก็บอกป๊า
ความดีของท่านทั้ง2คนนี้ ไม่รู้ว่าฉันจะตอบแทนได้หมดหรือไม่ แต่ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของท่านทั้ง2คนเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น